Samen slapen na een echtscheiding

Update op 12 januari 2023
Samen slapen na scheiding

Wat doe je als je kind bij jou in bed wil na een echtscheiding? Toelaten, omdat je kind jouw steun zoekt? Of juist niet, omdat je kind er angstiger door wordt? Antwoord op een lezersvraag.

Ik kreeg onder de blog over hoe lang je samen slaapt de volgende vraag:

Hallo, Mijn dochter is 8 jaar. Kom uit een langdurige jarenlang durende (v)echtscheiding met alle gevolgen van dien. Nu verblijft mijn dochter geregeld bij mij. Ze wilt enkel alleen bij mij slapen. Vaak probeer ik het bij max. 1 nacht te houden, in het weekend en niet doordeweeks. Echter blijft ze van alles proberen. s’ Nachts als ze wakker wordt, kruipt ze alsnog in mijn bedetc. Of als ik haar naar haar eigen bed heb gebracht, denkend dat ze lief ligt te slapen. Op het moment dat ik zelf naar bed ga, slaapt ze alweer in mijn bed. Of ze kruipt ‘s morgens veel te vroeg in mijn bed . Haar ‘s nachts naar haar eigen kamer brengen, wordt direct huilen en een drama. Ik snap dat ze bij mij veiligheid, geborgenheid zoekt, want er is een onrustige periode geweest. Note: Bij haar moeder slaapt ze nooit in bed, mag nooit en gebeurde ook nooit. Hoe lang kan/mag dit nog duren en kan ik dit toelaten?

Wat een lastige situatie Frances.

De vraag is tamelijk specifiek, ondanks dat jouw probleem vast vaker voorkomt.

In eerste instantie zou ik je gelijk geven. In ben voorstander van samen slapen en vertrouw erop dat een kind zelf aangeeft wanneer het een eigen bed wil, eventueel met een beetje stimulans van de ouder (stap-voor-stap, de eigen slaapkamer aantrekkelijk maken). Ik ben niet alleen, 75% van de wereldbevolking slaapt met zijn kind en dat heeft veel voordelen.
Daarnaast: jouw kind gaat een hele lastige tijd door en voelt zich ellendig ’s nachts. Samen slapen biedt troost en zekerheid.

Omgaan met echtscheiding

Maar de experts (voornamelijk Amerikaanse) zeggen het tegenovergestelde: samen slapen na een vechtscheiding? Niet doen! Het kind leert zo niet omgaan met angst en met verlies.

Ik denk dat je vooral moet uitgaan van je eigen persoonlijke situatie voordat je zo’n algemeen advies voor waar aanneemt. Een van de vragen die bij me opkomt is bijvoorbeeld: sliepen jullie ook samen voordat er sprake was van een echtscheiding?

Een vaak gehoord advies bij echtscheiding is om vooral niet al teveel te veranderen in het leven van je kind. Veel wordt immers al anders! Routine en zoveel mogelijk hetzelfde laten geeft rust in de roerige tijden na een scheiding. Als je altijd samen hebt geslapen, zou ik dit sowieso gewoon blijven doen.

Routine na echtscheiding belangrijk

Consistent zijn, hoort bij routine. Naar mijn mening is het niet handig als je dochter de ene nacht wel en de andere niet bij je mag slapen. Voor jou mag het duidelijk zijn: in het weekend wel, doordeweeks niet. Maar de emotionele achtbaan wordt voor je dochter zo alleen maar groter.

Het kan de reactie van je dochter als ze niet bij je mag slapen verergeren. De andere nacht mag het toch ook? En ze weet hoe prettig dat voor haar voelt.

Verlatingsangst bevestigen

Of je met samenslapen wilt doorgaan, is aan jou. Ik kan me voorstellen dat het je dochter op dit moment geruststelt. Ik denk dat er niets op tegen is dat ze nu bij jou slaapt als de daar behoefte aan heeft.

Het gevaar is volgens deskundigen, dat ze wordt bevestigd in haar angst jou kwijt te raken en daarom dichtbij je wil zijn. Heb je weleens aan haar gevraagd waarom ze bij je wil slapen? Misschien heeft ze slechte dromen of is ze ’s nachts bang alleen? Of vertelt ze je dat ze je overdag heel erg mist als ze niet bij je is?
Nogmaals: ik vind dat je gerust kunt instemmen met samenslapen op dit moment.

Stappenplan zelfstandig slapen

Maar als je voor de scheiding ook niet samen sliep, wil je op ten duur misschien weer terug naar de oude situatie waarin je dochter op haar eigen kamer sliep.

Je kunt misschien in samenspraak met je dochter een stappenplan opstellen, waarbij je uitlegt dat je terug wilt naar de oude situatie (waarbij ze in haar bed/kamer sliep) en waarom je dat wilt (goed voor haar zelfstandigheid en vertrouwen).

Dat je graag privacy wilt als je wellicht een nieuwe partner treft, is een reden die je nu niet hoeft te noemen. Want je wilt natuurlijk niet dat je dochter dan nog bij je slaapt en zich afgewezen voelt als je haar dan op stel en sprong uit je bed zet.

Langzaam wennen aan eigen bed

In een stappenplan om te wennen aan zelfstandig slapen neem je kleine stapjes.

Een tussenoplossing zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat je een bed neerzet op jouw slaapkamer zodat je dochter in haar eigen bed slaapt. Zo is ze toch bij je en voelt ze zich veilig. Eventueel ga je zelf op jouw bed erbij liggen totdat ze is ingeslapen.

Een volgende kleine stap is dat ze in de ochtend vanuit haar eigen bed (bij jou op de kamer) nog even bij je in bed kruipt. Maar alleen na bijvoorbeeld 6 uur, niet eerder.

Even later kun je afspreken dat ze in haar eigen kamer slaapt, je blijft erbij totdat ze slaapt, en ze na 6 uur bij je in bed kruipt. Kleinere tussenstapjes kan natuurlijk ook, doe wat goed voelt voor jullie beiden.

Haalbare en duidelijke doelen

Verder moet je hierop letten als je een stappenplan maakt om weer te wennen aan slapen in eigen bed:

  • Je maakt afspraken die voor haar haalbaar zijn. Daar houden jullie je allebei aan.
  • Maak ook duidelijke afspraken. Dus niet ‘in de ochtend mag je in mijn bed’, maar wel ‘na 6 uur mag je bij me in bed’.
  • Wees daarnaast consistent. Dus niet de ene dag zus, de andere dag zo.

Begrip voor je kind

Kortom, voor even zou ik het zo laten, mits je consequent elke nacht hetzelfde doet. Dat het bij je ex anders gaat, is minder relevant. Andere ouder en huis, andere regels. Dat snappen kinderen wel.

Communiceer erover, communicatie is key. Zeg dat je begrijpt dat het voor haar een lastige tijd is waarin ze genegenheid en zekerheid zoekt, ook bij jou in bed. Jouw begrip steunt haar en steun is wat ze zoekt. Je wilt haar angsten niet groter maken door dingen te forceren.

Vertel dat je op termijn wilt dat dingen weer worden zoals ze waren. En dat jouw doel is dat het een zelfstandige dame wordt. Welke termijn dat moet zijn? Dat hangt er af van hoe je dochter zich voelt en jijzelf. Persoonlijk zou ik er geen moeite mee hebben als dit nog een jaar zo doorgaat als dat nodig is, maar je kunt kijken of je eerder met een eigen bed (in jouw slaapkamer) kunt beginnen. Ik ben in elk geval voor de geleidelijke weg.

Ruzie tussen ouders

Gevolg is overigens wel dat er onenigheid kan ontstaan over verschil in regels tussen beide ouders, maar dat is een ander verhaal. Als je allebei het beste wilt voor je kind en jullie kind niet schaadt, komen jullie daar vast uit. Dat zou in elk geval het criterium moeten zijn in het hanteren van verschillende regels.

Iets wat je vast weet en wat soms heel lastig is: probeer jullie kind buiten eventuele twistgesprekken te houden als je wilt dat het zich lekkerder gaat voelen.

Professionele hulp voor kind

Werkt een stappenplan op termijn niet en verandert er helemaal niets, dan kun je overwegen professionele hulp in te schakelen met een therapeut of psycholoog die gespecialiseerd is in de gevolgen van echtscheiding om de emoties en het gedrag van je dochter te onderzoeken. Misschien gaan haar angsten wel verder dan de angst om alleen te slapen?

En misschien wil je zelf ondersteuning voor alles wat je hebt meegemaakt?

Ik hoop dat ik je hiermee help en dat het met je dochter steeds beter gaat!

Soortgelijke ervaring of tips voor Frances? Reageer hieronder of in de community van Ouders van Nature!

Bronnen (Engelstalig):
Slaapproblemen na scheiding of echtscheiding
Moeten kinderen met hun ouders slapen? (Associated Counselors & Therapists)
Kinderen laten slapen in hun eigen bedden na een scheiding (Ouderschap apart)
Scheiding en scheidingsangst (Psychology Today)

Foto: Wikimedia

13 gedachten over “Samen slapen na een echtscheiding”

  1. Hoi, ik heb een andere vraag en weet niet of dit hier mag?
    Mijn zoontje van 11 jaar heeft een zolderkamer bij vader en sinds kort heeft zijn stiefmoeder daar een extra bed gezet voor haarzelf, en een bureau. Mijn zoontje is hier allesbehalve tevreden mee maar kan daar niet over praten omdat het steeds ruzie is.
    Ze heeft wel een kast gezet tussen mijn zoontje zijn bed en het hare.
    Hij heeft niets privacy meer en moet zijn eigen nu aanpassen aan haar werkschema (computer tokkelen wanneer hij in bed ligt en heeft ook zijn wekker moeten afgeven, omdat hij die altijd 3x liet aflopen voor dat hij effectief opstaat, en ze wilt dat hij van de 1st wektoon eruit komt.
    Ik zelf kan ook niet met vader en/of stiefmoeder praten omdat het een vreselijke lange vechtscheiding is geweest en we nooit meer met elkaar praten, enkel binnen de rechtbank met advocaten, jammer genoeg.

    Ik vraag me af of dit wel wettelijk mag, samen te slapen in 1 kamer?
    Ik dacht dat stiefbroers en stiefzussen ook niet samen in 1 kamer mogen slapen.

    Wij wonen wel in Belgie ik weet niet of hier de regelwetgeving anders is dan in Nederland.

    vriendelijk groeten,
    Laila

    1. Beste Laila, dank voor je vraag. Wat een moeilijke situatie, niet in de laatste plaats voor je zoontje natuurlijk. Ik heb even gezocht op internet, maar er geen regelgeving over kunnen vinden. Ik vermoed dat die er niet is. Wel las ik her en der dat in het kader van gelijkwaardigheid van de ouders het na te streven is dat beide ouders volwaardige voorzieningen hebben om de kinderen te kunnen verzorgen. Zoals een eigen slaapkamer voor het kind bij elke ouder. Het beste kun je navragen of hierover jurisprudentie is bij een advocaat, misschien degene die jou bijstond bij de scheiding. Het zou goed kunnen dat een mediator wordt aangeraden. Ik hoop dat recht wordt gedaan aan de behoeften van jouw zoontje, want die staan natuurlijk voorop. Succes en sterkte!

  2. Kan het ook zijn dat het ontstaat vanuit een traumatische ervaring van het kind dat het kind plotseling maar met 1 ouder leeft?
    Mijn man is plotseling overleden toen mijn dochter 5 jaar oud was.
    Ze sliep altijd op haar eigen kamer in haar eigen bed maar toen haar vader is overleden is ze heel bang geworden ze heeft nog geprobeerd om aleen te slapen maar kroop s’nachts steeds bij mij in bed, na een paar weken heb ik haar toch maar permanent bij mij in bed laten slapen nu 4 jaar later is het bedhelft waar haar vader altijd sliep echt haar plekje geworden en slaapt ze heel goed zonder wakker te worden en aan een stuk door. Inmiddels durft ze ook weer alleen te slapen als ze gaat logeren etc maar thuis wil ze het liefst bij mamma in bed slapen om dat ze het zo gezellig vindt.

    1. Hoi Marieke, dank je voor je openhartigheid. Ik kan me daar alles bij voorstellen. Je let er waarschijnlijk al goed op dat je dochter niet een vervanger voor een partner wordt, dat is een te grote belasting voor een kind. Ik vind het altijd mooi als ouders hier hun eigen weg in gaan, want het is hier niet mainstream dat kinderen bij hun ouders slapen.Maar als je de blog leest, zijn er genoeg landen waar dat anders is!

  3. Ik wil nog een oplossing toevoegen, ik heb een twijfelaar op de kamer van m’n dochter gezet en als ze bij mij is slaap ik bij haar! Dat is een soort van omdenken. Zij wel lekker in dr eigen bedje en als m’n vriend bij ons logeert is het niet zo dat hij in ‘haar’ territorium komt. Andere logeetjes slapen ook bij haar op haar kamer en mijn logeetjes bij mij. Als m’n vriend er is en ze wordt a nachts wakker is er geen probleem. Dan wissel ik gewoon van bed en iedereen slaapt fijn verder. Ik vind het ideaal en wij slapen elke nacht heerlijk!!

    1. Hoi Els, creatief bedacht! Ik probeer me de situatie voor te stellen. Je bedoelt denk ik dat je vriend bij jou in jouw slaapkamer slaapt en als je dochter wakker wordt, ga je naar haar slaapkamer en kruip je in de twijfelaar. Als je vriend er niet is, slaap je daar altijd. Ik vind het een mooie, liefdevolle oplossing. Gaat ze wel akkoord dat je dan in eerste instantie niet bij haar op haar kamer slaapt als je vriend er is? Slaapt ze dan rustig in? Fijn dat je vriend dit begrijpt.

  4. Wat fijn om hier over te lezen en herkenbare verhalen te horen. Ik ben ook echt op zoek naar tips hierover.
    Ik ben een voorstander van samen slapen en mijn dochter heeft tot de leeftijd van 4 jaar bij mij in de kamer geslapen. Ik ben gescheiden toen zij 1 jaar was, maar geen vechtscheiding, alleen heel verdrietig dat dit gebeurd is. Haar vader gelooft ook in samen slapen, dus bij hem sliep ze ook de eerste jaren bij hem in de kamer. Daarna kreeg ze een mooie eigen kamer in beide huizen. Bij papa slaapt ze daar altijd, mag alleen ‘s ochtends vroeg even bij hem en zijn vriendin in bed in het weekend. Gaat zonder problemen.
    Bij mij gaat het heel anders. Al vaak stappenplan gevolgd tot alleen slapen en vaak slaapt ze ook in haar bed, maar eigenlijk zou ze het liefst bij me blijven slapen. Ik was eerst heel streng en zei dat ze in haar eigen kamer moest slapen, zei een half jaar geleden dat ze 1 dag per week bij me mocht, nu zitten we al aan 2 dagen per week. Ze is nu bijna 6 jaar. Ik had 2 x een nieuwe vriend in de afgelopen jaren en ze accepteert wel dat ze dan niet in mijn bed mag. Toen ze heel jong was kroop ze er toch bij als er ook een partner lag, maar daar voelde ik me niet prettig bij. Dat is een regel die ze snapt. Maar nu ben ik single, dus ze ziet het probleem niet waarom ze niet mag.
    Het leidt tot veel huilbuien omdat ze in haar eigen bed moet. Ze is bang s nachts, heeft dromen, mist mij, mist mij overdag, is nog heel verdrietig om de scheiding,…
    Ik hou vol omdat ik bang ben dat ik verlatingsangst voed als ik haar altijd bij me in bed neem. Ik wil dat ze zelfredzaamheid heeft. Aan de andere kant moet ze al erg zelfredzaam zijn, omdat ze het toch maar moet redden in 2 huizen met verschillende regels. Ze is ook doorgaans een vrolijk energiek kind overdag dat het goed doet op school en veel vriendjes heeft. Daarom zie ik niet meteen reden voor een psycholoog voor haar. Ze heeft alleen veel moeite met afscheid nemen.
    Een andere reden waarom ze meestal in haar eigen bed moet is dat ik mijn slaap echt nodig heb en ik minder goed slaap als ze bij me ligt. Ze woelt erg. Ik wil overdag een vrolijke mama zijn, met energie voor het huishouden en voor gezond koken en natuurlijk ook nog gaan werken.
    Kortom, rationeel kom ik tot het besluit dat ze beter in haar eigen bed slaapt. Mijn instinct zegt me dat ik haar gewoon bij me moet nemen. Ik voel de spagaat heel erg.
    Ik begrijp dat soms wel soms niet bij mama slapen verwarrend is voor een kind, maar ik krijg het niet over mijn hart om te zeggen dat ze nooit bij me mag slapen. En ik vind ook dat ik genoeg redenen heb om haar niet altijd bij me te laten slapen.

    1. Hoi Elke, bedankt voor je reactie. Mocht je meer respons willen, dan kun je hem (met link naar de blog of niet) misschien ook plaatsen in de community die ik onderaan de blog noem. Wat een spagaat! Ik ben zelf erg voor consistentie, zoals ik schrijf. Voor jou mag duidelijk zijn wanneer wel en niet, het wisselen is onrustig voor een kind. Een uitzondering vind ik dan wel weer niet bij jou slapen als je een nieuwe partner hebt. Dat kun je heel duidelijk uitleggen. Vraag is dan wel weer wat je dochter ‘s nachts moet doen met haar angsten en een eventueel gevoel afgewezen te zijn (ook al is dat niet het geval). Lastig… ik lees dat ze ook overdag nog veel verdriet heeft. Misschien als je daaraan werkt, ze ‘s nachts ook rustiger is, omdat ze als mens meer in evenwicht komt. Of je dat nu met een psycholoog doet, praatgroepen met andere kinderen in hetzelfde schuitje of hypnotherapie, om maar iets te noemen. Ik zie niets in forceren alleen te slapen, omdat ze zelfstandig moet zijn of niet afhankelijk mag worden. Ik denk – en dat blijkt ook in de meeste gevallen – dat kinderen op een gegeven moment vanzelf alleen willen slapen. Maar ik zou me focussen op haar verdriet om de scheiding en haar angsten (los van alleen slapen of niet). Ik denk dat je daarmee al veel verder komt. Ik ben benieuwd hoe anderen hierover denken, hier of in de Facebookgroep van Ouders van Nature.

    2. Hoi Elke, het is nu een jaar later en ik ben heel benieuwd hoe het nu gaat met je dochter. Heb je een oplossing gevonden die voor jullie beiden goed werkt? Wat vind je van de oplossing van Els hieronder?

  5. Na mijn scheiding wilden de kinderen om de beurt bij mij slapen. Ze waren destijds 9, 7 en 5. Niet uit angst volgens mij maar een combinatie van dingen. Heerlijk om bij mama te slapen, mama slaapt alleen en gevoel van veiligheid. Ze hielden echt bij wie voor het laatst bij mama had geslapen en wie er aan de beurt was.
    Nooit moeilijk overgedaan en het werd een soort van traditie/ritueel bij mijn thuis. Niet bij hun vader – die had meteen een nieuwe partner en als hij alleen was wide hij het niet. Altijd al zo geweest. Geen kinderen in bed. En dat wisten ze en respecteerden ze. Naarmate ze ouder werden werd het bijna als vanzelf minder. Toen ik een partner kreeg was het vanzelfsprekend dat ze niet bij mijn sliepen en ook dat ging moeiteloos. Mijn jongste inmiddels 14 wil nog wel eens lekker bij mij slapen, vooral als hij een paar nachten niet lekker heeft geslapen. Van mij mag het. Voor iedereen was het goed en voelde ik er geen psychologische reden achter en was het iets dat bij mijn gezin hoorde.
    Dus ja in alle opzichten voelde dit voor ons goed en was het een natuurlijk iets dat ontstond en ook heel natuurlijk weer stopte toen het blijkbaar niet meer “nodig” was of ze het niet meer wilden. Kleine kindjes worden groot …

    1. Wat mooi dat je dit gewoon durfde toe te laten Margriet, zonder je iets aan te trekken van allerlei conventies of de angst dat het niet meer goed zou komen. Dat je helemaal bent afgegaan op jullie behoeften. Dankjewel voor deze bijdrage. Dit helpt andere ouders.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Winkelwagen
Don`t copy text!
Scroll naar boven